3 maja 2017 r. z okazji Narodowego Święta Trzeciego Maja w 226. rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja podczas uroczystości na Zamku Królewskim Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda wręczył najwyższe odznaczenia państwowe.
Postanowieniami Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy odznaczeni zostali:
ORDEREM ORŁA BIAŁEGO
w uznaniu znamienitych zasług w działalności na rzecz rozwoju i popularyzowania kultury chrześcijańskiej:
Adam Tadeusz BUJAK
artysta, fotografik, autor bezcennych fotografii utrwalających dla przyszłych pokoleń wydarzenia ważne dla Kościoła oraz miejsca cenne dla tradycji w kraju i za granicą, dokumentował pontyfikat Świętego Jana Pawła II
w uznaniu znamienitych zasług dla rozwoju polskiej medycyny, za osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej:
prof. dr hab. n. med. Mieczysław Rajmund CHORĄŻY
lekarz - onkolog, specjalizuje się w biologii molekularnej nowotworów, przez ponad pół wieku pracownik naukowy Centrum Onkologii w Gliwicach aktywny członek wielu gremiów naukowych oraz Polskiego Komitetu ds. UNESCO
w uznaniu znamienitych zasług w ubogacaniu dziedzictwa kulturowego Rzeczypospolitej Polskiej, za niezłomną i bohaterską postawę w obronie godności i praw człowieka w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej:
Jan Krzysztof KELUS
poeta, kompozytor, działacz i pieśniarz opozycji demokratycznej w PRL, autor i wykonawca piosenek tzw. drugiego obiegu
w uznaniu znamienitych zasług w działalności społecznej i charytatywnej na rzecz repatriantów z Kazachstanu, za ofiarną postawę w niesieniu pomocy drugiemu człowiekowi:
Zofia Władysława MERTENS
społecznik i działaczka charytatywna, na własną rękę, pomaga rodzinom polskiego pochodzenia z Kazachstanu
w uznaniu znamienitych zasług w działalności na rzecz rozwoju i upowszechniania polskiej kultury muzycznej, za osiągnięcia w pracy naukowej, artystycznej i twórczej:
prof. dr hab. Mieczysław Aleksander TOMASZEWSKI
teoretyk muzyki, jeden z najwybitniejszych polskich muzykologów przełomu XX i XXI wieku, autor fundamentalnych prac z dziedziny chopinologii światowej, twórca Krakowskiej Szkoły Teoretycznej
Więcej o odznaczonych:
Adam BUJAK
Polski fotograf. Od lat 60. fotografował Karola Wojtyłę, a po jego wyborze na papieża towarzyszył mu – jako Janowi Pawłowi II – w jego licznych pielgrzymkach. Adam Bujak jest autorem ponad 130 albumów fotograficznych, plakatów i kalendarzy. Publikował w "Tygodniku Powszechnym", z którym w 1989 r. zerwał współpracę. Jego zdjęcia ukazały się w albumach wydawnictwa Calvarianum, niemieckiego Verlag Herder i austriackiego Verlag Styria. Od 1996 roku nieprzerwanie współpracuje z krakowskim wydawnictwem Biały Kruk, w którym ukazało się blisko 100 pozycji z fotografiami Bujaka. Od 2010 r. jest członkiem redakcji miesięcznika "Wpis". Od 1967 r. należy do Związku Polskich Artystów Fotografików. Od 1970 jest członkiem Royal Photographic Society w Londynie. Od 1965 r. należy do Arcybractwa Męki Pańskiej w Krakowie. Od 2009 r. jest członkiem Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK). Adam Bujak jest laureatem wielu nagród krajowych i międzynarodowych. W 2003 r. otrzymał Nagrodę Totus za "osiągnięcia w dziedzinie kultury chrześcijańskiej." 5 października 2005, podczas uroczystości w krakowskim magistracie został uhonorowany przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Jego dzieła kilkakrotnie zostały uznane za książki roku, m.in. albumy "Ars. Dzieje św. Jana Marii Vianneya" (2009), "Polska. Panoramy" (2011) czy "Wiara" (2012). W 2014 roku został laureatem medalu Per artem ad Deum (Przez sztukę do Boga), który odebrał 9 czerwca 2014 podczas wystawy Sacroexpo w Kielcach. 5 grudnia 2014 Bujakowi został wręczony Feniks Maltański, nagroda przyznawana co roku wybitnym osobistościom kultury i sztuki, "za wypełnianie przestrzeni publicznej znaczącymi wydarzeniami artystycznymi, niosącymi przesłanie wartości chrześcijańskich." Jego album "Dziedzictwo Chrztu. 966 - 1966 - 2016" został uznany za książkę roku 2016. W 2005 był członkiem Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich.
Prof. dr hab. n. med. Mieczysław Rajmund CHORĄŻY
Lekarz - onkolog, profesor, doktor honoris causa polskich uczelni, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, inicjator i organizator gliwickiej Wszechnicy Polskiej Akademii Umiejętności, wieloletni kierownik Zakładu Biologii Nowotworów w Centrum Onkologii-lnstytutu im. Marii Skłodowskiej- Curie Oddział w Gliwicach, a obecnie zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku starszego specjalisty inżynieryjno-technicznego. Autor wielu publikacji z zakresu biologii nowotworów, między innymi wydanej w 1973 roku, wspólnie z Kazimierzem Duxem, książki pt. „Wstęp do biologii nowotworów". W czasie okupacji niemieckiej ukończył szkołę średnią w systemie tajnego nauczania, był żołnierzem Armii Krajowej. Ranny w czasie Powstania Warszawskiego był przetrzymywany w obozie jenieckim w Niemczech.
Jan Krzysztof KELUS
Kompozytor, autor i wykonawca piosenek tzw. drugiego obiegu. Studiował prawo (w latach 1960–1964), ale ostatecznie ukończył socjologię na Uniwersytecie Warszawskim (1966). Doktorant w Instytucie Filozofii PAN, skąd został usunięty, gdy w marcu '68 stanął po stronie strajkujących studentów (doktorat w obronił w 1980 roku). Do marca 1968 r. był – według jego własnych słów – apolityczny aż do bólu, pływał żaglówką na Mazurach, wspinał się w górach. W 1969 r. aresztowany w ramach "sprawy taterników". Współpracownik KOR. Po rozruchach w czerwcu 1976 roku w Radomiu i Ursusie, z polecenia Komitetu Obrony Robotników, Jan Krzysztof Kelus brał udział w akcjach pomocy prawnej i finansowej dla represjonowanych. Wśród kurierów KOR–u, którzy jeździli z pieniędzmi do Radomia, była się też jego żona Urszula "Kuba" Sikorska. Upamiętnia to jedna z piosenek Kelusa. W latach 70. pracował jako socjolog w Instytucie Wenerologii Akademii Medycznej w Warszawie. Artysta, coraz aktywniejszy w opozycji demokratycznej, był ustawicznie nękany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa – nachodzony w domu, zamykany na 48 godzin. Polityczna bezkompromisowość Kelusa sprawiła, że w 1979 roku został usunięty z Akademii Medycznej. Ostatni występ przed wprowadzeniem stanu wojennego dał w Białymstoku dla strajkujących studentów. Na początku lat 80. XX w. założył z przyjaciółmi Niezależną Oficynę Wydawniczą CDN, największy w historii drugoobiegowy dom wydawniczy w Polsce.
Zofia TELIGA-MERTENS
Jej ojciec Stefan Teliga (urodzony w Bielinach), kawaler Krzyża Virtuti Militari za bohaterstwo w wojnie polsko-sowieckiej 1920 roku, osiedlił się na Kresach (Wola Rycerska na Wołyniu). W 1940 roku został zesłany z rodziną na Syberię. Zmarł na sepsę w drodze do Armii Andersa. Żona i córka zostały wywiezione do Kazachstanu, gdzie warunki były zdecydowanie gorsze niż w syberyjskiej tajdze. Głód i szerzące się choroby zakaźne dziesiątkowały zesłańców. W takich warunkach przeżyły prawie pięć lat. Zofia Teliga-Martens wspominała, że chciała zostać agronomem i pracować w Bielinach. Te marzenia pomagały jej przetrwać. Z matką do Polski wróciła dopiero w 1946 roku. Zofia ukończyła studia rolnicze we Wrocławiu. Po opuszczeniu Polski przez armię radziecką panie Teliga otrzymały, w ramach częściowej rekompensaty za utracone mienie (pozostawione w Woli Rycerskiej na Wołyniu - 45 hektarów ziemi 240-metrowy dom i siedem budynków gospodarczych) wycenione na 1,3 miliona złotych trzy budynki mieszkalne w zrujnowanych poradzieckich koszarach w Szczytnicy koło Bolesławca. Wyremontowały je na swój koszt. Zofia Teliga-Martens na własną rękę zaczęła sprowadzać z Kazachstanu rodziny polskiego pochodzenia, które otrzymały od niej mieszkania na własność. Sprowadziła 40 rodzin, w sumie ponad 200 osób. Zajęło jej to dziesięć lat i kosztowało majątek. Powstałe osiedle nosi nazwę Kresówka.
Prof. dr hab. Mieczysław Aleksander TOMASZEWSKI
Jest jednym z największych muzykologów przełomu XX i XXI wieku - najwybitniejszym muzykologiem polskim. Jego dorobek jest z niczym nieporównywalny - 24 książki, ok. 200 tekstów naukowych i wszechstronna działalność dydaktyczna, członkostwa w stowarzyszeniach twórczych, w Polskiej Akademii Chopinowskiej, w Radzie Naukowej Instytutu Chopinowskiego, w Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów, w Polskiej Akademii Umiejętności, honorowe członkostwo Związku Kompozytorów Polskich oraz dwa doktoraty honorowe: Akademii Muzycznej w Krakowie i w Bydgoszczy - to tylko najważniejsze osiągnięcia profesora. Jako redaktor naczelny i dyrektor PWM (1954 - 88) nadał polskiej oficynie rangę międzynarodową, wybitnie przyczyniając się do osiągnięcia światowego poziomu polskiego edytorstwa muzycznego oraz twórczo rozwijając idee promocji muzyki polskiej w Polsce i na świecie. Lata kierowania PWM-em przyniosły imponujący dorobek w znaczący sposób zwiększający zasoby polskiego dziedzictwa kulturowego. Istotą aktywności Mieczysława Tomaszewskiego jest pasja intelektualna prowadząca do odkrywania prawdy dzieła sztuki. Jako wybitny przedstawiciel nurtu muzykologii humanistycznej jest twórcą nowej metody badawczej: analizy i interpretacji integralnej. Wpłynął w sposób znaczący na współczesną, polską i światową refleksję o sztuce. Tematyka prac naukowych profesora obejmuje teorię i historię muzyki XIX - XXI w. Jest on najwybitniejszym przedstawicielem chopinologii światowej - autorem wielu fundamentalnych prac. Szczególne miejsce zajmuje ujęcie kompendialne: "Chopin. Człowiek, dzieło, rezonans", za którą otrzymał w roku 1999 tzw. polskiego Nobla. Jest laureatem Nagrody im. A. Jurzykowskiego, Nagrody Solidarności Za Kulturę Niezależną i licznych odznaczeń państwowych. Osobowość prof. Tomaszewskiego, wyznawanie w życiu i pracy twórczej wartości najwyższych: Prawdy, Dobra i Piękna - stawiają go w gronie największych autorytetów nauki i kultury polskiej.
źródło: prezydent.pl
